SLA

Stereolitografia (SLA) jest najpowszechniej stosowaną technologią szybkiego prototypowania. Może produkować bardzo dokładne i szczegółowe części polimerowe. Był to pierwszy proces szybkiego prototypowania, wprowadzony w 1988 roku przez 3D Systems, Inc., oparty na pracy wynalazcy Charlesa Hulla. Wykorzystuje laser UV o niskiej mocy i silnym skupieniu do śledzenia kolejnych przekrojów trójwymiarowego obiektu w zbiorniku z płynnym światłoczułym polimerem. Gdy laser śledzi warstwę, polimer krzepnie, a nadmiarowe obszary pozostają w stanie ciekłym. Po zakończeniu warstwy ostrze poziomujące przesuwa się po powierzchni, aby ją wygładzić przed nałożeniem kolejnej warstwy. Platforma jest obniżana o odległość równą grubości warstwy (zwykle 0,003-0,002 cala), a kolejna warstwa jest formowana na wierzchu wcześniej ukończonych warstw. Ten proces śledzenia i wygładzania jest powtarzany aż do zakończenia budowy. Po zakończeniu część jest podnoszona ponad zbiornik i osuszana. Nadmiar polimeru jest wycierany lub spłukiwany z powierzchni. W wielu przypadkach ostateczne utwardzenie następuje poprzez umieszczenie części w piecu UV. Po ostatecznym utwardzeniu podpory są odcinane od części, a powierzchnie są polerowane, szlifowane lub w inny sposób wykańczane.